بسم رب الشھداء والصدیقین
زندگینامه شهید بزرگوار سید محمد مهدي ابراهیمی
پاسدار پر افتخار اسلام شهید سید محمد مهدي ابراهیمی فرزند سید عبدالرسول در تاریخ1342/10/15در خانواده اي متوسط و مذهبی در شهرشیراز پا به عرصۀ وجود گذاشت و زندگی را در دامان پر مهر و عطوفت خانواده آغاز کرد.شهید بزرگوار دوران تحصیلات دبستان تا دیپلم را باموفقیت و پشتکار عالی پشت سر گذاشت و همزمان با پیروزي انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبري امام خمینی رحمت الله علیه به سال آخر تحصیل متوسطه رسید، سالی که براياو سرشار از منابع عشق و اراده و ایثار بود، شهید در این دوران همدوش با امت در مراسم و مناسبتهاي مذهبی و
انقلابی حضور همه جانبه داشت و خودش را وقف انقلاب و آرمانهاي امام راحل کرده بود. شهید پس از
اخذ مدرك دیپلم از دبیرستان حاج قوام با توجه به تعطیل شدن دانشگاهها ادامه تحصیلات عالیه را
به آینده موکول کرد و براي دفاع از کشور عزیزمان که مورد هجوم وحشیانه رژیم بعث عراق قرار
گرفته بود به بسیح و سپس به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست که مهمترین و بزرگترین
ضرورت زندگی رزمندگان و مردم شریف ایران به حساب می آمد. در آن دوران پر از دود و خون و
خاکستر که جهانخواران با تمام توان به همراه برخی از کشورهاي غربی و عربی به قصد فتح هفت
روزة تهران و براندازي نظام مقدس جمهوري اسلامی و تجزیه کردن ایران بزرگ صدام را تحریک و
تسلیح کرده و جنگی نابرابر را بر ملت ما تحمیل کرده بودند حماسه سازان دریادلی مثل شهید سید
مهدي ابراهیمی خالصانه و عاشقانه و آگاهانه با تمام وجود به دفاع از دین و ناموس وطن برخاستند و
رؤیاي فتح یک هفته اي ایران را براي استکبار و نوکران داخلی اش تبدیل به یک کابوس سیاه و
خونین هشت ساله کردند.
لازم به ذکر است که شهید ابراهیمی خدمت سربازي را در هوانیروز اصفهان گذرانده بود و بیشتر
دوران خدمتش را در منطقه پیرانشهر کردستان انجام داد. پس از پایان دوران خدمت سربازي که
تمامی در جبهه هاي غرب سپري شد به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و در تیپ خط
شکن و همیشه پیروز المهدي به عنوان مسئول لجستیک انجام وظیفه کرد و در عملیاتهاي مختلف
حماسه ها آفرید این شهید بزرگوار نهایتاً در فروردین ماه 1367کمی قبل از پایان جنگ در منطقه عمومی فاو به
افتخار شهادت که آرزوي آن را داشت نائل شد و به لقااالله پیوست. این شهید عزیز به مدت 5 .12
سال مفقودالاثر بود تا در تابستان سال 1379با سایر شهداي مفقود الاثر تشییع و در گلزار شهداي
دارالرحمه شیراز به خاك سپرده شد.
پرتوی از سیره زندگی شھید
پاسدار پر افتخار اسلام شهید سید محمد مهدي ابراهیمی به عکاسی و نقاشی علاقه زیادي داشت،
در کارهاي فنی اتومبیل، مکانیکی و تعمیرات خودرو بسیار ماهر بود، در امور برق ساختمان و
تاسیسات تبحر فراوان داشت.
نسبت به مستمندان و کسانی که نیاز به کمک و یاري داشتند به شدت متعهد بود و عمده درآمد
خود را صرف آشنایان و افراد نیازمند میکرد حتی بسیاري موارد وام میگرفت تا نیاز نیازمندي را
برآورده کند.
به نماز اول وقت بسیار اهمیت میداد و فوق العاده در برابر نام حسین رقیق القلب بود. در ایام
عزاداري سالار شهیدان سر از پا نمی شناخت و بی ریا و تمام وقت در خدمت عزادران حسینی بود و
به حق خادم الحسین و غلام بارگاه اهل بیت بود. عقیده داشت تنها در عزاي حسین باید گریست.
یادم است یک شب زمستان بعد از پایان خدمت سربازي در اوئل زمستان سال 66یک شب
بارانی با بدنی خیس و سرما زده بدون کاپشن و تنها با یک پیراهن مندرس به خانه آمد و مادر و پدرم
به او اعتراض کردند که چه شده و چرا با این شکل آمدي، آن شب چیزي نگفت بعدها براي من که
برادر بزرگش بودم گفت که آن شب بارانی با جوانی مواجه شدم که تنها یک پیراهن پاره به تن داشت
و از سرما کنار دیواري به خود میلرزید لذا سیدمهدي تمام لباس خود را به تن آن جوان کرده بود و
پیراهن او را پوشیده بود و همه پول مانده ته جیبش که چند تومانی بیشتر نبود را به وي داده بود.
میگفت میخواستم حس کنم که نداري و برهنگی چگونه است.
ایشان بسیار بذله گو و خندان بود و همیشه باعث شادي دیگران بود. میگفت شادي بهترین نعمت
خداست که ارزان میتوان آنرا بخشید
روحش شاد و راهش پر رهرو باد
برگرفته از کتاب:امام زادگان عشق
